Hepsinin küçüklük anıları
Gülçin:Çocukken en büyük tutkum duvarlara resim yapmakti. bir gün dayanamayip duvarlara pastel boyayla ev ve bulut figürleri çizmistim. babam resmimi gördügünde bunu sen mi yaptin? diye sordu. bende evet dedim. nedenini sordu. çünkü canim çok istedi. çok zevkli ama hataliyim, bir daha yapmayacagim diye cevaplamam üzerine babam anneme dönüp en azindan dürüst davrandigi için ceza vermeyelim dedi. aslinda bu babamin çok sinirlendigi bir olay olmasina ragmen beni affetmesini hep hatirlarim. hala da yalan söylemekten korkarim...
Cemre:
Çocukken lakabim zeynaydi. çünkü oturdugumuz sitede iki oglan çocugunu dövmüstüm. çocuklarin anneleri beni anneme şikayet etmislerdi. bu animi hiç unutamiyorum...
Eren:
Çocukken kardesim esenle beraber evdeki esyalarin üzerine küçük fiyat etiketleri yapistirip, evin her yerine kagittan oklar koyarak magzacilik oynardik. magazacilik oyununu daha gerçekçi kilmak için de kendi esyalarini anneme satmaya çalisirdik ...
Yasemin:
Yeni yeni emeklemeye basladigim günlerde, annem beni yatagima yatirmis ve uyudugumu düsünerek mutfaga girip ispanak yikamaya baslamis. ispanaklari suda biraktigi legeni yere koyarak baska bir odaya geçmis. fakat ben uyumamisim ve yataktan çikip emekleyerek mutfaga gitmis, ispanaklari sudan çikartarak yapraklari elbiselerin ceplerine, yatak ve dolaplarin içlerine saklamisim. annem bu olayi anlatirken hala çok güler...